مهم‌ترين مسئله در اين بخش مربوط به ‹‹ حق شرط ›› است. ‹‹ حق شرط ›› متضمن آن است كه دولت‌ها به هنگام تصويب پيمان‌نامه در مجالس قانون‌گذاری خويش می‌توانند نسبت به برخی از مواد آن، حق عدم تصويب داشته باشند. دولت جمهوری اسلامی ايران در سال 1369 كنوانسيون حقوق كودک را امضاء نمود و مجلس شورای اسلامی در اسفند 1372 طی ماده واحده ای اجازه الحاق دولت به آن را صادر نمود.
پيمان نامه جهانی حقوق كودك در برخی از موارد خود بر حقوق كودكان بی سرپرست تاكيد دارد كه به‌طور مختصر در زير اين مواد را مورد بررسی قرار می‌دهيم :
حمايت و مساعدت ويژه كودكان بی‌سرپرست توسط دولت سخن "ماده 20 پیمان‌نامه"
1- كودكی كه به طور موقت يا دايم از محيط خانوادگی خود محروم شده است، يا كودكی كه به خاطر منافع عاليه‌اش نتوان به او اجازه داد كه در آن محيط باقی بماند، سزاوار حمايت و مساعدت ويژه از سوی دولت خواهد بود.
2- كشورهای عضو طبق قوانين داخلی خود برای اين گونه كودكان مراقبت جايگزين را تضمين خواهند كرد.
3- چنين مراقبتی ممكن است از جمله شامل نگهداری توسط خانواده جايگزين، كفالت در قوانين اسلامی، فرزندخواندگی يا در صورت لزوم اسكان در موسسات مناسب برای مراقبت از كودكان - شبه خانواده- باشد.
تضمين منافع عاليه كودک در كشورهايی كه نظام فرزندخواندگی را به رسميت می‌شناسند و اقدامات كشورهای عضو در اين باره "ماده 21 پیمان‌نامه"
1- تضمين اين‌كه فرزندخواندگی تنها با مجوز مقامات واجد صلاحيتی صورت پذيرد كه مطابق با قوانين و مقررات قابل اعمال و بر اساس اطلاعات موثق و قابل اطمينان تعيين می‌كنند كه با توجه به وضعيت كودک در ارتباط با والدين، خويشاوندان و سرپرستان قانونی، فرزندخواندگی جايز است و در صورت لزوم اشخاص ذيربط رضايت آگاهانه خود را در مورد فرزندخواندگی بر اساس مشاوره‌های مقتضی اعلام كرده‌اند.
2- فرزندخواندگی در كشورهای ديگر را به عنوان روش ديگری برای مراقبت از كودک در مواردی كه امكان سپردن كودک به عنوان فرزندخوانده به یک خانواده يا يافتن هيچ گونه روش مناسبی برای مراقبت از كودک در كشور متبوع وی وجود ندارد، به رسميت خواهند شناخت.
3- تضمين برخورداری كودكی كه در كشوری ديگر به فرزندخواندگی پذيرفته می‌شود از حمايت‌ها و معيارهایی كه در صورت فرزندخواندگی در كشور خود از آنها برخوردار می‌شد.
4- اتخاذ كليه تدابير مناسب به منظور حصول اطمينان از اين كه فرزندخواندگی در كشور ديگر برای اشخاص ذيربط دربردارنده درآمدهای مالی نادرست نباشد.
5- ترويج اهداف ماده حاضر در موارد مقتضی از طريق انعقاد قراردادها يا اتخاذ تدابير دو يا چند جانبه و در اين چارچوب، تلاش برای حصول اطمينان از اين كه فرزندخواندگی كودک در یک كشور ديگر تنها توسط مقامات يا نهادهای واجد صلاحيت صورت می‌پذيرد.
حق كودكاني كه به خانواده يا موسسه‌ای سپرده می‌شود "ماده 25 پیمان‌نامه"
كشورهای عضو حق كودكی كه توسط مقامات واجد صلاحيت جهت نگهداری، حمايت يا بازيابی سلامت جسمی يا روانی به خانواده يا موسسه‌ای سپرده شده است را برای انجام بررسی دوره‌ای درمان ارايه شده برای كودک و كليه شرايط ديگر مربوط به نگهداری از او به رسميت می‌شناسند.
حمايت از حق بر خورداری اقتصادی كودكان توسط كشورهای عضو "ماده 27 پیمان‌نامه"
1- كشورهای عضو حق همه كودكان را برای برخورداری از سطح زندگی مناسب برای رشد جسمی، ذهنی، معنوی، اخلاقی و اجتماعی به رسميت می‌شناسند.
2- والد (يا والدين) يا ديگر اشخاص مسئول كودک در حد توان و امكانات مالی خود مسئوليت عمده را در تامين شرايط زندگی لازم برای رشد كودک بر عهده دارند.
3- كشورهای عضو، بر حسب شرايط داخلی و در حد امكانات خود اقدامات مقتضی جهت كمک به والدين و ديگر اشخاص مسئول كودک برای اعمال حق مذكور به عمل خواهند آورد و در صورت نياز، به ويژه در ارتباط با تغذيه و پوشاک و مسكن، كمک‌های مادی و برنامه‌های پشتيبانی فراهم خواهند كرد.
4- كشورهای عضو كليه اقدامات لازم را جهت تضمين پرداخت نفقه كودک توسط والدين يا ديگر اشخاص كه از نظر مالی مسئوليت كودک را به عهده دارند، چه در داخل كشور عضو و چه در خارج، به عمل خواهند آورد. به ويژه هر گاه شخصی كه مسئوليت تامين مالی كودک را به عهده دارد در كشور ديگری غير از كشور كودک زندگی می‌كند، كشورهای عضو بايد الحاق به توافق‌نامه‌های بين‌المللی يا انعقاد چنين توافق‌نامه‌هایی و نيز اتخاذ تدابير مناسب ديگر را ترويج نمايند.